چکیده راهبری (سرپرستی) در کوهستان – بخش یازدهم

دکتر بابک (ابوالفضل) جوادی

بخش یازدهم: زیست محیط کوهستان

محیطهای گوناگون، آستانه آسیب متفاوتی دارند. ترابری، اسکان و کار اصلی تیم (کوهپیمایی، سنگنوردی و …)، سه عامل اصلی آسیب رسان به طبیعت هستند. راهبر (سرپرست) هر تیم کوهنوردی باید در روند برنامه ریزی، شیوه هایی را برگزیند که با کمترین آسیب محیطی همراه باشند. همه تیم های کوهنوردی باید با بهره گیری از برنامه ریزی و آمادگی مناسب، این اصول مهم زیست محیطی را رعایت کنند: – بهره گیری از سطوح پایدار کوهستان – دفع مناسب پسماند – پرهیز از جابجایی آثار طبیعی و تاریخی – خودداری از آتش افروختن (مگر در شرایط اضطرار) –  احترام به حیات وحش و دیگر کاربران طبیعت – و در نهایت، اصل مهم « ردی نگذار!» (Leave no Trace!).

اتحادیه جهانی فدراسیون های کوهنوردی «UIAA» بیانیه هایی برای حفظ کوهستان دارد که در آنها، چارچوب پروژه های کوهنوردی و راهکارهای کاهش آسیب محیطی را روشن کرده است. قانونهای کاهش آسیبهای زیست محیطی چنینند: تیم را کوچک نگه دار! یک مسئول زیست محیط برگزین! آسیبهای زیست محیطی را ارزیابی کن! یک طرح مدیریت محیط تدوین کن! و به آسیبهای محیطی دروازه ها (آبادی های مبدا صعود) توجه نما !

این راهکارها نیز در کاهش آسیبهای محیطی نقش دارند : کاربرد پاک کننده های تجزیه پذیر، برگرداندن پسماندهای تجزیه ناپذیر، کاهش شمار مسیرهای حرکت، همکاری با مدیریت مناطق حفاظت شده، پشتیبانی از نهادهای زیست محیطی و …

منبع: کتاب « راهبری در طبیعت و کوهستان» – جوادی، ابوالفضل، 1340- انتشارات ایران سنجش- 1395.

« با شرکت در دوره های آموزشی، مهارت حیاتی راهبری و سرپرستی را به دست آوریم.»