اخباراخبار کارگروه آموزش و پژوهشاخبار کارگروه ها

چکیده راهبری (سرپرستی) در کوهستان – بخش دوازدهم

دکتر بابک (ابوالفضل) جوادی

بخش یازدهم: زیست محیط کوهستان

               ریسک بروز هر حادثه، با احتمال رخداد آن و بزرگی پیامدهای آن رابطه مستقیم و با ظرفیت تیم، رابطه معکوس دارد. معمولا ریسکها را نمی توان به صفر رساند اما می توان تا سطح قابل تحمل پایین آورد. میزان ریسک پذیرفتنی هر پروژه را عواملی چون دستاوردهای آن، اعضای تیم و نهاد برگزار کننده تعیین می کنند. اگر نتوان ریسکی را حذف کرد یا تا حد قابل تحمل کاهش داد، باید پروژه را کنار گذاشت. اولویت بندی خطرات هر پروژه، بر پایه میزان کشندگی آنها انجام می گیرد. مدیریت ریسک را می توان فرایند آگاهانه شناخت ریسکهای پروژه و کاربرد روشهایی برای کاهش آنها دانست. برنامه مدیریت ریسک پروژه را باید فردی کارشناس با همراهی اعضای تیم بنویسد. هسته اصلی این برنامه، روشهای کنترل هستند که برای کاهش ریسکها به کار می آیند. مدیریت ریسک باید هر چهار عامل فرد، تیم، کار و محیط را در بر گیرد اما مهمترین آنها، محیط است.

     پروژه های کوهنوردی را می توان از نظر میزان ریسک، در چهار دسته رده بندی کرد:

1) برنامه های تفریحی: در این رده، چالش های برنامه در مقایسه با توانمندیها و ظرفیت های فرد (یا تیم) بسیار پایین و در نتیجه، ریسک برنامه ناچیز است.

2) برنامه های آموزشی: چالش های این برنامه ها جدی تر و نزدیکتر به سقف توانایی های فرد است. پس حداقل در بخش هایی از روند کار، فرد باید تلاش کند و چالش ها را پشت سر بگذارد. تمام دوره های آموزشی، در این رده قرار می گیرند. نکته مهم این است که خطرات برنامه های آموزشی باید از نوع کنترل شده یا شبیه سازی شده باشند. مثلا پاندول شدن (به عنوان یک خطر کنترل شده) مجاز است اما سقوط و بروز حادثه، هیچ توجیهی ندارد.

3) برنامه های ماجرایی: ریسک این برنامه ها بالا و چالش هایشان برابر با سقف مهارت، تجربه و ظرفیت های فرد است. حضور گاه و بیگاه در این پروژه ها می تواند موجه باشد اما شرکت مداوم در آنها منجر به حادثه می شود.

4) فاجعه: چالش های این برنامه ها، فراتر و بالاتر از سقف توانمندی های فرد و شرکت در آنها بکلی غیر مجاز است. البته همه این برنامه ها در عمل منجر به حادثه نمی شوند زیرا سرشت و ماهیت حوادث، این گونه است.

منبع: کتاب « راهبری در طبیعت و کوهستان» – جوادی، ابوالفضل، 1340- انتشارات ایران سنجش- 1395.

« با شرکت در دوره های آموزشی، مهارت حیاتی راهبری و سرپرستی را به دست آوریم.»

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا